ث...میم...ی...نون...!
نامی بر من نهادند،
که تمام غرور و خودخواهی وُشادی..،
غم و خستگی و رنج و دردم را،
با آن صدا زنند!
نامی که حک شود روی قلبی،
یا تنها روی سنگی به بلندای یک قبر!
تلخ صدا کن مرا..
صدایت حروف چهارگانه ی اسم بی تکلفم را
روح بخشاید شاید،
به خود آیم،
و شاید باز "خویش" شوم :
" ث....م...ی .. ن...! "
کلمات کلیدی:
